به‌نظر می‌رسد چشم‌طمعی که کشورهای غربی نسبت به بازارها و منابع مالی لیبی دوخته بودند باعث شد که آنها اصول اولیه رعایت حقوق بشر در آن کشور را نادیده بگیرند.
اکثر کشورهای غربی دهه‌هاست که روابط دوستانه‌ای با لیبی دارند. قذافی در حملات موشکی و بمباران مواضعش که رونالد ریگان، رئیس‌جمهور اسبق آمریکا دستور آن را در سال1986 میلادی داده بود، جان سالم به‌در برد، به خاطر اینکه بتینو کراکسی، نخست‌وزیر سابق ایتالیا و کارمنو میفسود بونیچی، نخست‌وزیر سابق مالت، دیکتاتور لیبی را پیش از وقوع این حملات آگاه کرده بودند.
منابع نفتی لیبی برای مقامات انگلیس اهمیت زیادی داشت. براساس گزارش آسوشیتدپرس و طبق آماری که دفتر وزارت امورخارجه انگلیس آن را منتشر کرده است، لیبی در تاریخ 30سپتامبر 2010 میلادی تقریبا 40میلیون پوند (معادل 55میلیون دلار) از آن کشور تجهیزات نظامی خریداری کرده است. فهرست تجهیزات نظامی قذافی شامل تفنگ‌های تک‌تیرانداز، خودروهای ضد‌گلوله، تسلیحات کشتار‌جمعی و گاز‌اشک‌آور می‌شود. مطمئنا سلاح‌های نظامی‌ای که نیروهای وفادار به قذافی از آنها در طول جنگ 6ماهه با انقلابیون لیبی استفاده کرده‌اند برای آنها بسیار کارساز و مفید بوده است.
بر اساس همان گزارشی که آسوشیتدپرس منتشر کرده است، دولت بوش با فروش تجهیزات نظامی به لیبی به ارزش 3 میلیون‌دلار در سال2006 میلادی و 5میلیون و 300هزار دلار در سال2007 میلادی موافقت کرد. در سال2008 میلادی لیبی از آمریکا 46میلیون دلار تسلیحات جنگی وارد کرد. این مهمات شامل 400محموله کشتی مواد منفجره و مواد‌آتش‌زا، 25هزار قطعه هواپیما، 56هزار تجهیزات الکترونیک نظامی و تقریبا هزار عدد دوربین نظامی و دیگر تجهیزات راهنما بود.آلمان هم به منابع نفتی لیبی چشم‌طمع دوخته بود. گرهارد شرودر، صدراعظم وقت آلمان در سال2004 میلادی یک چاه نفتی را توسط شرکت آلمانی «وینتر شل» در لیبی افتتاح کرد.
نیکلا سارکوزی، رئیس‌جمهوری فرانسه هم در سال 2008 میلادی به لیبی سفر کرد تا فناوری هسته‌ای پاریس را به رژیم قذافی بفروشد.ایتالیا در حال حاضر 60 درصد از نفت و 40درصد از گاز طبیعی مورد نیاز خود را از لیبی وارد می‌کند. اندکی پس از آنکه سیلویو برلوسکنی، نخست‌وزیر ایتالیا، در سال2008 میلادی دوباره به این مقام انتخاب شد، قول داد که سالانه 250میلیون یورو به مدت 20سال به دولت طرابلس بپردازد و قذافی هم متعهد شد در عوض تمام پناهجویان شمال آفریقا را که به‌دنبال گرفتن پناهندگی سیاسی در ایتالیا هستند در لیبی جای دهد.
قذافی و خانواده‌‌اش سال‌ها بود که پول‌های لیبی را در سراسر اروپا توزیع می‌کردند. آنها با این کار نفوذشان را افزایش می‌دادند و چشم دولت‌ها را برای دیدن نقض گسترده حقوق‌بشر در لیبی می‌بستند اما اکنون مردم جهان این امید را دارند که دیوان بین‌المللی کیفری که در لاهه قرار دارد یک روز قذافی، خانواده‌‌اش و نوکرانش را به پای عدالت بکشاند. مردم دنیا باید این امید را هم داشته باشند که دولت جدید لیبی، روابط میان سیاستمداران غربی و رژیم قذافی را افشا کند، در آن صورت، دادگاه می‌تواند رأی خود را در مورد عملکرد‌ها و اقدامات سیاستمداران غربی و مقامات رژیم قذافی اعلام کند.
